PKK’nın silah bırakma sinyali verdiği bir ortamda, sivil toplumun suskunluğu düşündürücü. Antalya gibi huzura bağımlı şehirlerde bile tek bir güçlü açıklama gelmedi.
Bu sessizlik artık tarafsızlık değil, suç ortaklığıdır.
Türkiye’nin onlarca yılını alan, binlerce cana ve trilyonlara mal olan çatışma ortamı sona erebilir.
PKK'nın silah bırakması ihtimali konuşulurken, normalde her konuda açıklama yapan sivil toplum kuruluşlarının suskunluğu, halkın vicdanında büyük bir boşluk yaratıyor.
Bu sessizlik özellikle Antalya gibi şehirlerde daha da dikkat çekici.
Çünkü Antalya; turizmin, tarımın, ticaretin merkezlerinden biri.
Barış, bu kentin ekonomik geleceğiyle doğrudan bağlantılı. Ama barışa dair tek bir kelime eden oda, dernek, sendika ya da birlik yok.
Sanki bu şehirde barış, kimsenin meselesi değil.
Şehrin merkezinde defalarca bombalar patlamış, Antalya ekonomisi çökmüş yüzlerce insan yaralanmış ve onlarca insan hayatını kaybetmişti. Terörden en fazla yara alan şehirlerden bir tanesi Antalya olmasına rağmen herkes başını deve kuşu misali kuma gömmüş bir şekilde bekliyor.
Oysa gerçeği herkes biliyor.
Ülkenin doğusunda çıkan bir çatışma, Antalya’da iptal edilen tur programına, düşen otel doluluk oranına, duran yatırım kararına dönüşüyor.
Huzur, bu kentin temel gelir kalemidir. Bu kadar doğrudan etkilenmesine rağmen, sivil toplumun sessiz kalması anlaşılır gibi değil.
Bugün barışa ses çıkarmayanlar, yarın savaşın gürültüsüne karşı konuşamaz. Sivil toplum sadece çevre, kadın, gençlik projelerinde görünmek için değil; riskli ama hayati meselelerde de konuşmak için vardır. Şimdi konuşulmayacaksa, ne zaman konuşulacak?
Antalya’nın, Türkiye’nin her kentinde olduğu gibi, artık çatışmadan değil barıştan beslenen bir düzene ihtiyacı var.
Bu sessizlik devam ederse, toplum barışa değil, duyarsızlığa kurban gider.
Unutmayalım: Sessizlik bazen tarafsızlık değil, suça ortaklıktır